בגדאד, שיר מאת ניזאר קבאני

שירו של המשורר הסורי ניזאר קבאני בתרגום אלמוג בהר.

مُـدّي بسـاطيَ وامـلأي أكوابي            /           פִּרסי את מרבדי ומלאי את כוסותַי

وانسي العِتابَ فقد نسـيتُ عتابي          /           ושכחי את התוכחה וכבר שכחתי את תוכחתִי

عيناكِ، يا بغداد، منـذُ طفولَتي             /           עינייךְ, בגדאד, מאז ילדותִי

شَـمسانِ نائمَـتانِ في أهـدابي               /           שתי שמשות אשר נמות בריסַי

لا تُنكري وجـهي، فانت حَبيبَتي          /           לא תתכחשי לפנַי, ואת אהובתי

وورودُ مائدَتي وكـأسُ شـرابي            /           והפרחים שעל שולחני וכוס ייני

بغداد.. جئتُـكِ كالسّـفينةِ مُتعَـباً             /           בגדאד, באתי אליך עייף כספינה

أخـفي جِراحاتي وراءَ ثيـابي              /           מחביא פצעַי מאחורי בגדַי

ورميتُ رأسي فوقَ صدرِ أميرَتي        /           והשלכתי ראשי על חזה נסיכתי

وتلاقـتِ الشّـفَتانُ بعدَ غـيابِ             /           ונפגשו השפתיים לאחר היעדרות

أنا ذلكَ البَحّـارُ يُنفـِقُ عمـرَهُ               /           אני יורד הים אשר בזבז את חייו

في البحثِ عن حبٍّ وعن أحبابِ          /           בחיפוש אחר אהבה ואהובים

بغداد.. طِرتُ على حريرِ عباءةٍ          /           בגדאד, התעופפתי על משי עַבַּאיָה

وعلى ضفائـرِ زينـبٍ وربابِ             /           ועל צמות זַיְנַבּ ורַבַּאבָּה

وهبطتُ كالعصفورِ يقصِدُ عشَّـهُ          /           ונחתתי כציפור השמה פניה אל קינה

والفجـرُ عرسُ مآذنٍ وقِبـابِ               /           והשחר משתה חתונה של צריחֵי מסגדים וכיפות

حتّى رأيتُكِ قطعةً مِـن جَوهَـرٍ             /           עד שראיתי אותך, פיסה של אבן חן,

ترتاحُ بينَ النخـلِ والأعـنابِ              /           נחה בין צמרות הדקל לכרמי הענבים

حيثُ التفتُّ أرى ملامحَ موطني          /           בכל מקום שאפנה אליו מבטי אראה קלסתר מולדתי

وأشـمُّ في هذا التّـرابِ ترابي              /           ואריח בעפר הזה את עפרי

لم أغتـربْ أبداً… فكلُّ سَحابةٍ              /           לא היגרתי מעולם, וכל ענן

بيضاءُ، فيها كبرياءُ سَـحابي               /           לבן מכיל בתוכו את גאוותנות עננַי

إن النّجـومَ السّـاكناتِ هضابَكمْ            /           הכוכבים המתגוררים בתליכם

ذاتُ النجومِ السّاكناتِ هِضابي                        /           הם הכוכבים הגרים בתלִי

بغداد.. عشتُ الحُسنَ في ألوانِهِ            /           בגדאד, חייתי את היופי בכל גווניו

لكنَّ حُسـنَكِ لم يكنْ بحسـابي               /           אבל יופיך לא עלה על דעתי

ماذا سـأكتبُ عنكِ في كتب الهوى        /           מה אכתוב עליך בספרי האהבה

فهـواكِ لا يكفيه ألـفُ كتابِ                /           ולאהבתך לא יספיקו אלף ספרים

يغتالُني شِـعري، فكلُّ قصـيدةٍ             /           מתנקשת בי שירתי, וכל שיר

تمتصُّني، تمتصُّ زيتَ شَبابي             /           סופג אותי, את שמן נעורַי

الخنجرُ الذهبيُّ يشربُ مِن دَمي           /           הפגיון המוזהב שותה מדמי

وينامُ في لَحمي وفي أعصـابي            /           ונם לו בבשרי ובגידַי

بغداد.. يا هزجَ الخلاخلِ والحلى          /           בגדאד, מהומת האצעדות והעדיים

يا مخزنَ الأضـواءِ والأطيابِ             /           את בַּזַאר האורות והבשמים

لا تظلمي وترَ الرّبابةِ في يـدي            /           לא תקפחי את מיתר הרַבַּאבָּה בידִי

فالشّوقُ أكبرُ من يـدي ورَبابي            /           והכיסופים עצומים מידִי ומכינורי

قبلَ اللقاءِ الحلـوِ كُنـتِ حبيبَتي             /           לפני הפגישה המתוקה היית אהובתי

وحبيبَتي تَبقيـنَ بعـدَ ذهـابي                /           ואהובתי תישארי גם אחרי לכתי

 

بغداد في 8 آذار 1962

בגדאד ב-8 במרץ 1962

 

ביצוע של הזמר העיראקי אילהאם אל-מדפעי לשירו של ניזאר קבאני:

כתיבת תגובה

האימייל לא יוצג באתר. שדות החובה מסומנים *