תהילה לצמות הארוכות

.. وكان في بغداد يا حبيبتي، في سالف الزمانْ
.. והיה בבגדד הוי אהובתי, בימים עברו

خليفةٌ لهُ ابنةٌ جميلَهْ..
ח'ליף ולו בת יפה…

عيونُها.
עיניה

طَيْرانِ أخضرانْ..
כשתי ציפרים ירוקות

وشَعْرها قصيدةٌ طويلَهْ..
ושיערה שיר מזמור ארוך.

سعى لها الملوكُ والقياصرَه..
חשקו בה מלכים וקיסרים.

وقدّموا مَهْراً لها..
הגישו לה מוהר

قوافلَ العبيد والذهبْ
שיירות עבדים וזהב

وقدّموا تيجانَهُم
והגישו כתריהם

على صحافٍ من ذهبْ..
על מגשים מזהב.

ومن بلاد الهند جاءها أميرْ..
מארץ הודו בא אליה נסיך…

ومن بلاد الصين جاءها الحريرْ..
ומארץ סין בא אליה משי,

لكنما الأميرةُ الجميلَهْ
ואולם הנסיכה היפה

لم تقبلِ الملوكَ والقصورَ والجواهرا..
לא קיבלה את המלכים, הארמונות והתכשיטים..

كانت تحبّ شاعرا..
היא אהבה משורר..

يلقي على شُرفتِها
מטיל על חלונה

كلَّ مساءٍ وردةً جميلَهْ
כל ערב ורד יפה

وكِلْمةً جميلَهْ..
ומילה יפה

تقولُ شهرزادْ:
אמרה שהראזד:

.. وانتقم الخليفةُ السفّاحُ من ضفائر الأميرَهْ
.. התנקם הח'ליף , שופך הדמים, בצמות הנסיכה

فقصّها..
וגזז אותן.

ضفيرةً.. ضفيرَهْ..
צמה … צמה…

وأعلنتْ بغدادُ – يا حبيبتي- الحدادْ
בגדד הכריזה – הוי אהובתי – על אֶבֶל

عامينِ..
שנתיים…

أعلنتْ بغدادُ – يا حبيبتي – الحدادْ
בגדד הכריזה – הוי אהובתי – על אֶבֶל

حُزْناً على السنابل الصفراء كالذهَبْ
עצב על השיבולים הצהובות כזהב,

وجاعت البلادْ..
והערים רעבו

فلم تعُد تهتزّ في البيادرِ
ולא זעה יותר בגרנות

سنبلةٌ واحدةٌ..
אף לא שיבולת אחת

أو حبّةٌ من العنبْ..
או עינב אחד.

وأعلنَ الخليفةُ الحقودْ
הכריז הח'ליף נוטר הטינה,

هذا الذي أفكاره من الخشبْ
זה שמחשבותיו מעץ (קרש)

وقلبهُ من الخشبْ
ולבו מעץ (קרש)

عن ألف دينارٍ لمن يأتي برأس الشاعرِ.
על פרס אלף דינר למי שיביא את ראש המשורר,

وأطلقَ الجنودْ..
ושלח את החיילים

ليحرقوا..
לשרוף

جميعَ ما في القصر من ورودْ..
את כל הורדים בארמון

وكلّ ما في مُدُنِ العراقِ من ضفائرِ.
ואת כל הצמות בכל ערי עיראק

*
سيمسحُ الزمانُ، يا حبيبتي..
ימחק הזמן הוי אהובתי..

خليفةَ الزمانْ..
ח'ליף הזמן..

وتنتهي حياتُهُ
ויסתיימו חייו
كأيّ بهلوانْ..

כמו ליצן.
فالمجدُ .. يا أميرتي الجميلَهْ..

התהילה, הוי נסיכתי היפה,

يا مَنْ بعينها، غفا طيرانِ أخضَرانْ
הוי מי שבעיניה נרדמו שתי ציפורים ירוקות,

يظلّ للضفائر الطويلَهْ..
תישאר לצמות הארוכות

والكِلْمةِ الجميلَهْ..
ולמילה היפה.