مُـدّي بسـاطيَ وامـلأي أكوابي / פִּרסי את מרבדי ומלאי את כוסותַי
وانسي العِتابَ فقد نسـيتُ عتابي / ושכחי את התוכחה וכבר שכחתי את תוכחתִי
عيناكِ، يا بغداد، منـذُ طفولَتي / עינייךְ, בגדאד, מאז ילדותִי
شَـمسانِ نائمَـتانِ في أهـدابي / שתי שמשות אשר נמות בריסַי
لا تُنكري وجـهي، فانت حَبيبَتي / לא תתכחשי לפנַי, ואת אהובתי
وورودُ مائدَتي وكـأسُ شـرابي / והפרחים שעל שולחני וכוס ייני
بغداد.. جئتُـكِ كالسّـفينةِ مُتعَـباً / בגדאד, באתי אליך עייף כספינה
أخـفي جِراحاتي وراءَ ثيـابي / מחביא פצעַי מאחורי בגדַי
ورميتُ رأسي فوقَ صدرِ أميرَتي / והשלכתי ראשי על חזה נסיכתי
وتلاقـتِ الشّـفَتانُ بعدَ غـيابِ / ונפגשו השפתיים לאחר היעדרות
أنا ذلكَ البَحّـارُ يُنفـِقُ عمـرَهُ / אני יורד הים אשר בזבז את חייו
في البحثِ عن حبٍّ وعن أحبابِ / בחיפוש אחר אהבה ואהובים
بغداد.. طِرتُ على حريرِ عباءةٍ / בגדאד, התעופפתי על משי עַבַּאיָה
وعلى ضفائـرِ زينـبٍ وربابِ / ועל צמות זַיְנַבּ ורַבַּאבָּה
وهبطتُ كالعصفورِ يقصِدُ عشَّـهُ / ונחתתי כציפור השמה פניה אל קינה
والفجـرُ عرسُ مآذنٍ وقِبـابِ / והשחר משתה חתונה של צריחֵי מסגדים וכיפות
حتّى رأيتُكِ قطعةً مِـن جَوهَـرٍ / עד שראיתי אותך, פיסה של אבן חן,
ترتاحُ بينَ النخـلِ والأعـنابِ / נחה בין צמרות הדקל לכרמי הענבים
حيثُ التفتُّ أرى ملامحَ موطني / בכל מקום שאפנה אליו מבטי אראה קלסתר מולדתי
وأشـمُّ في هذا التّـرابِ ترابي / ואריח בעפר הזה את עפרי
لم أغتـربْ أبداً… فكلُّ سَحابةٍ / לא היגרתי מעולם, וכל ענן
بيضاءُ، فيها كبرياءُ سَـحابي / לבן מכיל בתוכו את גאוותנות עננַי
إن النّجـومَ السّـاكناتِ هضابَكمْ / הכוכבים המתגוררים בתליכם
ذاتُ النجومِ السّاكناتِ هِضابي / הם הכוכבים הגרים בתלִי
بغداد.. عشتُ الحُسنَ في ألوانِهِ / בגדאד, חייתי את היופי בכל גווניו
لكنَّ حُسـنَكِ لم يكنْ بحسـابي / אבל יופיך לא עלה על דעתי
ماذا سـأكتبُ عنكِ في كتب الهوى / מה אכתוב עליך בספרי האהבה
فهـواكِ لا يكفيه ألـفُ كتابِ / ולאהבתך לא יספיקו אלף ספרים
يغتالُني شِـعري، فكلُّ قصـيدةٍ / מתנקשת בי שירתי, וכל שיר
تمتصُّني، تمتصُّ زيتَ شَبابي / סופג אותי, את שמן נעורַי
الخنجرُ الذهبيُّ يشربُ مِن دَمي / הפגיון המוזהב שותה מדמי
وينامُ في لَحمي وفي أعصـابي / ונם לו בבשרי ובגידַי
بغداد.. يا هزجَ الخلاخلِ والحلى / בגדאד, מהומת האצעדות והעדיים
يا مخزنَ الأضـواءِ والأطيابِ / את בַּזַאר האורות והבשמים
لا تظلمي وترَ الرّبابةِ في يـدي / לא תקפחי את מיתר הרַבַּאבָּה בידִי
فالشّوقُ أكبرُ من يـدي ورَبابي / והכיסופים עצומים מידִי ומכינורי
قبلَ اللقاءِ الحلـوِ كُنـتِ حبيبَتي / לפני הפגישה המתוקה היית אהובתי
وحبيبَتي تَبقيـنَ بعـدَ ذهـابي / ואהובתי תישארי גם אחרי לכתי
بغداد في 8 آذار 1962
בגדאד ב-8 במרץ 1962
ביצוע של הזמר העיראקי אילהאם אל-מדפעי לשירו של ניזאר קבאני: